” آه ياذكرى” قصيدة لـ حسن أبو عرب محمد

الشاعر حسن أبو عرب محمد

كان بيصْحَى الصُبح بدرى
كان بيصَحِّى الكُون معاه
كان يقُول للشمس قُومُى
زَرعِنا اتوضَى بندَاه
فَوَّقِى التايه فى قُومِى
ضُخِّى فى وتينه الحياه
نفَّضِى احزَانِى وهمُومِى
نادى حى على الصلاه
كان ابويا حاجه تانيه
صوته بيجلجل يادنيا
كان يجمَّعنَا فى ثانيه
وآه ياويل اللى ماجَاه
كان له شَمخَه وكان له هيبه
يا ولاد: الكِدب خيبَه
اوعه تطلَع منكُوا عيبَه
كونوا للأمه الحُمَاه
دنيا بحر ملوهش مينا
كان دليلنا وقدوه لينا
طُوق نَجاتنَا والسفينه
فى الخطر نبقَى ف حِمَاه
أما هى فكات دوَانا
كات لِحافنا وكات غطَانا
كارهَه كُلِّ اللى عَدَانا
حَبّـه رِيحْة اللى اشترَانَا
مهما زاد الليل قساه
مهما تطحنهَا الرحايا
والدموع تملا القنايه
تبتسم وتقول ضنايا
تسنِّدالزير النوَايا
حُط طُوبه فوقها طُوبه
الجدار يكٍمَل بُناه
الحياه مش مال وجاه
امى كانت لينا جامعه
كات حكيمه ووخده سمعه
نورها آيد ألف شمعه
شمس للقلب وضياه
آه يا ذكرى وآه ياماضى
الشريط داير قصادى
ع اللى ضاع عمال آنادى
مش باقيلى غير صداه !!
مش باقيلى غير صداه!!